Galesloot Onderzoek en Advies

Door de enorme en bestendige tekorten bij de uitvoering van de Jeugdwet en andere taken in het sociaal domein zijn gemeenten dwongen allerlei niet effectieve en contra-productieve bezuinigingsmaatregelen te nemen die niet duurzaam zullen zijn. Het is beter en masse als gemeente tekortbegrotingen in te dienen en zo provincies en Rijk te dwingen taakverwaarlozing te voorkomen door meer middelen toe te voegen. Het Rijk heeft die ruim voorhanden.

Deventer heeft als 100.000 plus stad/gemeente een nogal sobere cultuurbegroting: er lijkt weinig nieuws te kunnen. Hoe komt het dat de middelen relatief laag zijn en zo vast lijken te liggen?

KORTE BESCHOUWING OVER DE BOEKWAARDE ALS OVERHEIDSWAARDE EN DE COMMERCIELE WAARDE EN HOE JE HET GROTE VERSCHIL DAARTUSSEN MOET OPVATTEN

een korte bijdrage over de dilemma's bij het binnenhalen van een sportevenement en het verschaffen van transparantie over de financien, casus Deventer wielerevenement

sinds de dualisering en dat is al vijftien jaar terug een feit komt de opdracht voor de accountant vanuit de raad en staat daarmee op afstand van het colleg en de organisatie; echter die laatste twee moeten wel zodanig samenwerken met de accountant dat de opdracht uitvoerbaar is; dat vereist veel stuurmanskunst waarbij het van belang is dat griffier en concerncontroller of hoofd audit samen het audit comité adviseren over accountantskeuze en opdrachtuitvoering

Dit jaar heb ik veel filosofiecursussen gevolg en daarvan opgestoken hoe belangrijk het is om goede vragen te stellen. Bij Socrates is dat zelfs de kern van zijn filosofie. Wie kent nog de legende van Parzival die had geleerd geen vragen te stellen en toen hij die les naast zich neer legde en de goede vraag aan de zieke koning stelde de graal vond?

Als je alle politieke meningsvorming over de topinkomens bij de staatsdeelnemingen op je in laat werken dan kan je maar één ding concluderen: het is tijd voor een meer activistisch aandeelhouderschap, waarbij aandeelhouders vanuit maatschappelijk belang naast aanvaardbare sobere rendementseisen vooral sturen op maatschappelijk rendement van hun deelnemingen. Hoe zit dat bij gemeenten en hun verbonden partijen?

Goed dat de pers gemeenten en nu ook provincies actief volgt en ons inzicht geeft in de inkomsten en uitgaven van die bestuurslagen. Gisteren een interessante bijdrage in de VK waaruit blijkt dat de provincies 64 eurocent per inwoner besteden aan toezicht op de gemeenten. Dat is samen 11 mio euro, dus nog niets eens 1 mio euro per provincie. De AFM of noem welke ander toezichthouder dan ook heeft meer armslag. En zijn gemeenten minder complex om de vinger aan de pols te hoeven houden? De recente geschiedenis met de afwaarderingen op grondposities bewijst het tegendeel.

Vandaag een zeer interessant stukje van De Argumentenfabriek in De Volkskrant over het rendementsdenken dat op de universiteiten wordt bekritiseerd. Maar de vraag wordt door de criticasters niet gesteld wat rendement is en om welk rendement voor wie het gaat. We hebben financieel rendement, persoonlijk rendement en maatschappelijk rendement bijvoorbeeld. Hoe kun je dit toepassen bij de overheid?

Rekenfouten maken mag... maar in het openbaar bestuur worden er wel erg veel rekenfouten gemaakt. En fout stapelt zich op fout. Kamer- en raadsleden zakken voor de rekentoets, oppositie partijen geven coalitiepartijen vaak een telraam cadeau en de gemeenteraad van Delft moet op rekencursus.  En dat ambtenaren en accountants rekenfouten over het hoofd zien is een publiek geheim. Wat is hier aan de hand?

Van de week mochten we in de krant lezen dat de Europese Unie de verstrekte noodhulp aan Griekenland niet controleerde. Of de besteding zou leiden tot de beoogde effecten wist men dus niet. Men weet ook niet waaraan de Grieken de middelen hebben besteed. Het is aan hun vrije autonome keuzes overgelaten. Dit is misschien bizar maar parallellen met het Nederlandse bestel zijn er zeker.

"Delftse politiek bij grote projecten buitenspel gezet" kopten verschillend media deze week naar aanleiding van het verschijnen van een rapport van Deloitte Advisory. We zijn al ruim vijf jaar in recessie en alle controllers, rekenkamers en wat al niet meer focussen zich op control van grote projecten. Grote raadsenquetes zijn geweest en daar is veel van geleerd. Maar hebben andere raden daar ook echt van geleerd, in de zin van: dat gaat ons niet overkomen. Blijkbaar niet!

De kwaliteit van interne beheersing en van de accountantscontrole is altijd onderwerp van gesprek in vele branches. Ditmaal in de sector gemeenten die ik van binnenuit ken. Opgejaagd door kritische AFM beoordelinge n van hun controledossiers delen accountantsorganisaties "ineens"  aan de als onwetend veronderstelde clientele (bestuurders en managers) mee dat voortaan niet meer kan worden gesteund op de werkzaamheden van de interne controlefunctie, omdat deze niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen. Die eisen liggen vast in een  branche richtlijn van de accountantsorganisaties. Helaas is daar echter nooit met de opdrachtgevers voor de controle over gesproken.

Afgelopen week raakte ik betrokken bij een onderzoeksvoorstel op het gebied van duurzaamheidsinvesteringen. Men was verstrikt geraakt in een woud van marktontwikkelingen, mee- en tegenvallers. Nadat de raad eerst een afrekenonderzoek wenste (waarom wisten wij dit niet) is uiteindelijk op voorstel van het college gekozen voor een collegeonderzoek 213a GW met inbreng van de raad in de probleemstelling en begeleiding tijdens het proces. Waarom wordt dat niet vaker gedaan?